Hastaneden çıkıp eve geldiğimizden beri tam 4 ay geçti. Bu 4 ay nasıl geçti, ben neler yaşadım bilmiyorum.İlk 2 ay Efe de ben de hiç uyumadık diyebilirim. Efe diğer bebeklerin aksine uyuklayan bir bebek. İlk 2 ay sadece meme emerken uyudu.
Çok yoruldum, çok umutsuzluğa kapıldım. Birçok duyguyu aynı anda yaşadım. Öyle zamanlar oldu ki, Efe'yi bırakıp gidesim geldi. Suçluluk yaşadım ardından. Acaba ben iyi bir anne değil miyim? Bebeğime bakamıyormuyum diye.
Şimdi düşünüyorum da psikolojik hepsi. Ah şu hormonlar. Tek suçlu sizlersiniz.
Etrafımdaki herkes " Bebek muhteşem birşey, keşke daha önce yapsaydık" diye düşünürken. Ben "Keşke hiç yapmasaydık" diye düşündüm çoğu uykusuz gecede.
Zor bir bebek Efe, ama cok uysal aynı zamanda da. Şimdi herşey yavaş yavaş düzene giriyor. İyiye gidiyoruz.
4 ay neler yaşadık, anlatma zamanı şimdi.
Kağıda dökmenin, paylaşmanın, Efe için kayıt altına alma zamanı şimdi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder