30 Eylül 2010 Perşembe
Kafamızdaki Sorular Yumağına Cevaplar
Doğum zamanı yaklaştıkça, kafamdaki sorular ve endişeler giderek büyümeye devam ediyor. Koca bir yumak haline geliyor. Bebeği nasıl tutacağım, nasıl yıkayacağım, nasıl gazını çıkaracağım, nasıl giydireceğim, oda ısısı kaç derece olacaktı, suyun sıcaklığı neydi? derken panik atak geçirme noktasına gelip, geri dönüyorum.Birçok kişi, bazı şeyleri içgüdüsel olarak yapacağımı söylesede bundan emin olamıyorum ve internet dünyasının kapısını aralıyorum ya da kitap kurdu haline gelip yeni kitaplar alıyorum kendime.
Yenidoğan bebek bakımı ile ilgili uygulamalı videoları izleyebileceğiniz güzel bir site var. http://www.agubugu.com Uzman hemşire ve doktorların anlatımlarıyla, içiniz biraz daha rahatlıyor.
Bunun dışında baş ucunuzda durmasını isteyeceğiniz, size rehberlik edecek bir de güzel kitap önerim var.
Mutlaka evde bulunsun diyorum. Tüm kitapçılarda bulabileceğiniz Epsilon yayınlarından çıkan " Bebeğinizin ilk yılında sizi neler bekler" adlı kitapta yararlı bilgiler mevcut. Okuyalım, izleyelim, kafamızdaki soru yumaklarını sökmeye başlayalım. Kucağımıza bebeğimizi aldığımızda endişe yerine, mutluluk duyalım.
Yeni bir soluk
Çok yakın bir arkadışımın harika yazılar yazdığı ve güzel fotoğraflarını yayınladığı bir bloğu var. 2 gün önce bir arkadaşının doğumuna tanıklık etmiş ve minik bebeğin fotoğraflarını çekmiş. Şebnem'in de dediği gibi bugün minik bir bebek daha içine çekti hayatı. Bebeğimin ilk ağladığı, ilk nefes aldığı anı sabırsızlıkla bekliyorum ben de.Şebnem'in güzel fotoğrafları ve içten yazısı için: http://sebnemburcuoglu.blogspot.com/2010/09/birth-story-my-pictures-280910-istanbul.html
Miniğimiz bize poz verdi:)
Bebeğimle 32 haftayı tamamladık. Gelişimini ve hareketlerini görmek için doktorumuza gittik 2 hafta önce. Herşey yolunda ve iyi. Kilosu 1800gr. boyu 42cm. Şu an minik bir bebek. Artık herşeyi tam. İlk defa bize yakışıklı bir poz verdi. Esnedi, elleriyle gözlerini ovuşturdu, güldü. Tanrı'nın bir mucizesi o. Tarifi imkansız bir duygu. Henüz kucağıma almamış olsam da, onun o minik ellerini ve esnemesini görmek daha şimdiden duygulandırıyor beni. Ne kadar yoğun duygular yaşayacağıma dair bir sinyal veriyor bana. Daha şimdiden onun için herşeyi yapmaya hazırım. Artık kontrollerimiz 4 haftadan 3 haftaya indi. Onu daha kısa bir süre içinde göreceğimi bilmek daha da mutlu ediyor beni. Kavuşmamıza çok az bir süre kaldı. Bu arada, şeker diyetine tam gaz devam ediyorum. Doktor sık sık, "sakın kaçamak yapma" diye uyarıyor beni. "Asla" diyorum bende. Ara sıra içim gitsede o muhteşem tatlılara, yine de ben onun için herşeye katlanırım. 8 ayın sonunda toplam 9 kg aldım. Ebru Şallı'ya rakip olacağım yakında:)
Bir sonraki kontrol 9 Ekim Cumartesi günü. 35. haftaya girmiş olacağım. Artık çok az kaldı. Heyecan doruktaaaaa....
14 Eylül 2010 Salı
Yaratıcılık
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)